Mis met de manager

Het is niet zozeer alleen maar mis met de manager. We stellen momenteel de fundamenten bij van hoe we organisaties sturen. De manager is de kop van jut. Het gemakkelijke voorbeeld van hoe we het kennelijk niet meer willen. Het fenomeen manager is opzichzelf tamelijk onschuldig omdat het volgens de hardcore organisatiekunde niet meer of minder is dan een coördinatiemechanisme. Een mechanisme waar we in geen enkele (hippe of niet hippe) organisatie ooit zonder zullen kunnen. We kunnen het wel anders invullen en andere namen geven. Noem ’t dan toch voor de zekerheid maar beter geen manager meer en laat het in elke hoedanigheid in ieder geval een leider zijn. Gemakkelijk gezegd.

Maar toch de manager. Het is misschien mis gegaan toen we het fenomeen manager zijn gaan verwarren met het centrum van exclusief plaatsvervangend denken. Met het onderliggende mensbeeld dat er nu eenmaal mensen zijn die denken en dat er mensen zijn die beter alleen maar doen. Als je de doeners laat denken veroorzaak je brokken en krijg je inefficiënties.

Een aantoonbaar onjuiste gedachte als we alleen al kijken naar de keuzes die een timmerman dagelijks maakt op basis van ruimtelijk inzichtelijk inzicht en pure creativiteit. Denken en doen wisselen elkaar in een continue flow af. Het meeste gaat als vanzelf goed. Toch is het doorbreken van deze natuurwet helaas gemeengoed geworden in de organisatiepraktijk en leidt dit even wetmatig tot besluiten die voor de vakman en -vrouw aanvoelen als een aap op de schouder. Veel verloren energie en miskenning van capaciteiten. Daar breken we nu gelukkig mee.

Met een groet van Frijman