Leiderschap door voortvarendheid en samenwerking

Niemand mag de baas zijn in de polder en iedereen moet het er mee eens zijn voordat er een besluit kan worden genomen. Ik wil het niet (helemaal) af doen als modieus gewauwel want er zit wel degelijk iets achter.

Er zijn te veel voorbeelden van leiders die niet competent blijken of de weelde niet kunnen dragen. Slechte leiders zijn net zo destructief als de afwezigheid van leiderschap.

In elke groep is er iemand die het laatste woord heeft al is het een informeel leider. Neem van mij aan dat zelfs de meest hoogopgeleide professional hier gelukkig van wordt.

Er ontstaat stress als er niemand een knoop doorhakt als het de groep niet lukt. Zeker als er iets op het spel staat. Ik ben er ‘wel’ van overtuigd dat de groep gehoord wil zijn en dat dat een ultieme randvoorwaarde is voor goede besluiten. De collectieve intelligentie overtreft waarschijnlijk de intelligentie van de leider.

Het is niet eenvoudig om iets toe te voegen aan alles wat er geschreven, gezegd en gedoceerd wordt over dit mooie onderwerp. Daarom denk ik dat het vooral gaat om persoonlijke verhalen over leiderschap. Ze zijn min of meer uniek en gebaseerd op vallen en opstaan. Soms is één zin voldoende om een nieuw perspectief te openen en zelf als leider een volgende stap te maken. Dus praat met leiders over leiderschap.

Eén van de onderwerpen die mij al lang bezig houdt is de houdbaarheid van een leider. Het is een bekend fenomeen dat sommige leiders zich proberen te handhaven in hun positie, ook al is de glans verdwenen. Daar hebben ze vanwege diezelfde positie ook bij uitstek de mogelijkheid toe. Zijn er leiders die levenslang het verschil kunnen maken? Blijven ze dan scherp? Worden ze nog aangesproken als ze eerder veelvuldig bewierookt zijn? Wanneer staat de oude roem, nieuwe glorie in de weg?

Een ander vraagstuk dat me bezig houdt is of de meest sterke partij in een samenwerking ook per definitie de leider van de samenwerking is.

Met één van mijn opdrachtgevers kwam ik tot het inzicht van leiderschap door ‘voortvarendheid en samenwerking’. Dat gaat uit van de grondhouding dat samenwerken de heilige graal is waar alle energie van het leiderschap op gericht moet zijn. Faciliteren en creëren van synergie in de samenwerking. Klinkt gemakkelijker dan het is. Op hoog niveau samenwerken is net zo confronterend als inspirerend.

Voortvarendheid betekent dat degene die bij een voorliggend vraagstuk het meeste momentum heeft de leiding krijgt. Daarmee kan zowel een kleine organisatie de leiding hebben over een grote organisatie in een samenwerking als andersom, hetzelfde geld voor de verschillende leden van een team.

Het momentum, het inzicht en de natuurlijke kwaliteit zijn de bepalende factoren, niet de strepen op de mouw. Het momentgedreven weggeven van de leiding vraagt net als synergetisch samenwerking om (behoedzaam) vertrouwen en zelfvertrouwen. Dat vraagt de aandacht. Ik vertel er graag meer over.

Met een groet van Frijman!