Te paard

Net als bij fietsen wordt er gezegd maar bij paardrijden moet ik na twintig jaar een paar basisvaardigheden diep uit de geheugenkelder halen.

Ik kreeg het paard dat Sinterklaas ook wel eens leent als hij in de buurt is. Een kras beest dat voorheen op hoog niveau mee deed. De feiten liggen er zo voor dat de ervaring van het paard die van de ruiter vele malen overtreft. Het is algemeen bekend dat een paard direct spiegelt op emoties van de ruiter en wat me nu duidelijk wordt ook op de vaardigheid van de ruiter. Is de ruiter nog niet klaar voor de galop dan houdt het beste beest in. De wijsheden komen van de instructrice. Ze zegt niet alleen wat er moet gebeuren maar benoemt meta ook wat er gebeurt.

Waar ik mijn meerdere moet erkennen in het paard is dat zeker zo bij de instructrice. Als je wilt leren; luister, stel vragen, accepteer het meesterschap en probeer het nog een keer.

Bij een jong paard is de ervaring van de ruiter belangrijker. Natuurlijk denk ik aan de parallellen met organisaties en leiderschap. Het verschil tussen een onrustige en onervaren leider met een jong en temperamentvol paard of juist het tegenovergestelde van beide. Treffend is ook om te zien wat het verschil is als je lang de rand van de bak loopt of de bak in een rechte lijn in het midden wilt doorkruisen.

Het heertje langs een duidelijke lijn maar zonder is het net als een dronken piloot. Het paard weet niet wat je wilt Frijman, wees duidelijk!

Nog veel te leren in de bak en dan gauw een keer het bos in.

Met een groet van Frijman