Diepe kennis is één van de mooiste aspecten van de respectabele vakman/vrouw. Kennis die ontstaan is door jaar op jaar, decennium op decennium en soms zelfs eeuw op eeuw ervaring op te doen. Diepe kennis die overgedragen wordt door de meester aan de gezel, van generatie op generatie en zo door de tijd steeds meer diepgang krijgt en de organisatie en een branche vormt. Men weet hoe men het wil hebben. De tijd heeft het geleerd. De hamer heeft de duim te vaak geraakt. De grote sprongen in de leercurve liggen in de geschiedenis van de vakgroep.
Ik ben er van overtuigd dat we daarom veel kunnen leren van oude hiërarchieën en organisaties. Denk aan de scheepvaart, medische wereld, de aannemerij, de professionele keuken of de wereld van het theater. Wat een kapitein doet en een stuurman staat niet ter discussie. Dat is direct duidelijk. Diepe kennis. Men spreekt gewoonlijk duidelijke en niet verhullende taal om het schip te sturen. De passie mag kennelijk knetteren om scherp aan de wind te varen.
Anders dan in nieuwere typen organisaties waar rollen in het dagelijks handelen vaak nauwelijks gedefinieerd zijn en het lijkt dat we bang zijn om elkaar aan te spreken. Teveel braaf taal, de schijn dat iedereen over alles gaat en waar professioneel duidelijk aanspreken wordt verward met disrespect.
Mijn visie is dat het niet aanspreken op professionaliteit een teken is van disrespect. Hoe zie jij dat?
Mijn advies is om gebruik te maken van de diepe kennis uit organisaties en hiërarchieën met geschiedenis. Ze doen het niet voor niets zo. Respect voor de mens en het vakmanschap, hard op de materie en weg met de misplaatste tere zieltjes houding.
Met een groet van Frijman!
(foto van Rederij Vooruit @joostbakker)
Meesterschap op klompen © 